4.8.11

La música como ilusión

Llevo tiempo pensando en algo para intentar poder aproximarme a explicarlo.

La música es una ilusión. La música es un conjunto de notas e instrumentos que crea la ilusión de melodía conjunta. Tu cerebro te suele engañar. De hecho, te ha de engañar para que no veas notas sueltas sino melodía junta (y por lo tanto ya no seas capaz de discriminar notas sueltas: no creo que se puedan hacer las dos cosas en el mismo momento). Está claro que te puedes entrenar. Mucha gente lo hace. Y entonces tu mente es capaz de separar instrumentos y, dentro de cada uno de éstos, notas individuales. Con entrenamiento puede desaparecer esa especie de magia que hace que sólo seas capaz de ver el conjunto. Es como con la magia. A menudo cuando te sabes el truco, pierde la gracia. O como el cine (24 fotogramas por segundo) o la televisión (25). Son efectos que nuestra mente (salvo entrenamiento) no es capaz de evitar. Y precisamente por eso, al no evitarlos, hace que puedas ver ese tipo de ilusiones. Es como un arco iris. ¿Porqué nadie se entrena para poder ver que no hay semejantes líneas de colores en el cielo?


Diablos, creo que prefiero ser engañado y disfrutar de todo este tipo de ilusiones... aunque esto conduce a otra discusión que entablo a menudo en silencio en mi cabeza: no preguntarse por las cosas y ser feliz vs preguntarse más por las cosas y ser menos feliz. De eso quizá otro día hablo...

3 comentarios:

palau92 dijo...

Definitivament opta per DEIXAR DE PREGUNTAR-SE PER LES COSES I SIMPLEMENT GAUDIR-NE!
La felicitat de l'ignorant, li'n diuen. Pot ser que tinguis menys coneixements sobre la qüestió, però la satisfacció que que suposa compensa amb escreix!

i està demostradíssim:
http://www.youtube.com/watch?v=OQSNhk5ICTI

Moli dijo...

Definitivament opta per PREGUNTAR-TE SEMPRE LES COSES I GAUDIR-LES EN PLE CONEIXEMENT.

La felicitat del savi, li'n diuen. Pot ser que coneguent una cosa que et fascini, puguis explicar el món aquells petits trets diferencials, cada nota concreta perquè aconsegueix que aquell conjunt sigui únic.

No t'impedeix gaudir-ne!

Albert Pou dijo...

HAHA

esteu (casi) d'acord.

"oh, my God!"